Yapılarında az miktarda mangan, silisyum, kükürt ve fosfor gibi çelik üretim yöntemlerinden gelen elementler bulunduran demir karbon alaşımlarıdır. Kullanım alanları yapı ve imalat sektörü olduğundan ötürü imalat çelikleri olarak da bilinirler.

Karbonlu çeliklerin tüm özellikleri, içerdikleri karbon miktarına bağlı olarak, sahip oldukları yapılarla doğrudan ilişkilidir. Artan karbon miktarı ile çeliklerde sertlik, akma ve çekme dayanımı artarken, süneklik (% uzama ve % kesit daralması) ve darbe dayanım özellikleri azalmaktadır. Karbon miktarının artışı (bu özelliklere bağlı olarak) çeliklerin plastik şekil alma kabiliyetlerinde düşürücü rol oynamaktadır. Buna karşın martenzitik dönüşümde çok önemli ve etkili bir element olarak, çeliklerin su verme adını verdiğimiz mekanizma ile sertleştirebilmelerini mümkün kılmaktadır. Karbon miktarındaki artış çeliğin su alma kabiliyeti ile kaynak kabiliyeti üzerine ters etkide bulunmaktadır

Karbon Çeliklerin Kullanım Alanları

Karbon çeliklerinin içeriğindeki karbon miktarı kullanım alanlarını da değiştirmektedir. Karbon miktarı çeliğin özelliğini ve yapısını değiştirdiği için çelik karbonların hepsinin kullanım alanları birbirinden farklıdır. Örneğin düşük karbonlu çelikler daha çok somun ve cıvata gibi makine parçalarının imalatında ve aynı zamanda inşaat ve yapı alanlarında yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Orta karbonlu çeliklerin kullanıldığı alanlar ise somun, makine, cıvata, uskur mili, gemi şaftı, dingil, dişli çark, frezeli mil, transmisyon mil, manivela kolu, kazma, ray, kürek ve yük kancası gibi şeylerin yapımında kullanılır.

Son olarak yüksek karbonlu çelikler ise somun, spiral, mil, cıvata, şaft, yaprak yaylar, kepçe dişlisi, makaslar, greyder bıçağı, kesici takımlar, yüksek makine parçaları, ağaç testeresi, eğe ve keser gibi araçların yapımında kullanılır. Yüksek karbonlu çelikler ısıl işlemler kullanılarak daha da sertleşebilmektedirler.